Bronco… wat kwam je zielig binnen; een mottige vacht, slecht gebit en je stond stijf van de stress. We merkten wel meteen dat je van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’ was; je had best een imposant uiterlijk met je grote lijf en dikke ‘ongecastreerde kater’ wangen, maar je probeerde je onzichtbaar te maken en deed ondertussen geen vlieg kwaad.
Toen na 2 weken niemand zich gemeld had voor jou en je kennelijk ‘baasloos’ was, konden we je gebit laten doen bij de dierenarts en… sorry 😉 …. castreren. Toen je daarvan hersteld was, kon je naar een kamertje zodat potentiële nieuwe baasjes je konden bezoeken.
Dat duurde wel even, want je vond het nog steeds behoorlijk spannend, maar na een tijdje kwamen dan eindelijk de baasjes die verder konden kijken dan je verlegenheid en het aandurfden met jou.
Gelukkig kregen we al snel bericht en zagen we dat het helemaal goedgekomen was met jou! <3

“Hallo medewerkers van het asiel.

Hierbij een klein berichtje over Bronco.
Bronco begint zich thuis te voelen bij ons.

De eerste nacht heeft hij ik de kast doorgebracht op zolder. We hebben hem toen naar beneden gehaald en de zolder tijdelijk afgesloten. Hij was enorm onzeker, maar we konden Bronco wel aaien. De derde nacht kroop hij stilletjes op bed en sinds vanmorgen verkent hij het huis. Het is een bijzonder katertje en we zijn dol op hem. Hij volgt me nu overal en hij heeft een zeer hoog knuffelgehalte. Geweldig!”